Arctisch zee-ijs bereikt recordlaagte tijdens gebruikelijke piekgroei

Verlies van zee-ijs in het Arctische gebied: een zorgwekkende ontwikkeling

Op 6 maart 2025 vaart een boot door een bevroren zee-inlaat buiten Nuuk, Groenland. Wetenschappers hebben donderdag aangekondigd dat het Arctische zee-ijs de zwakste winteropbouw heeft ervaren sinds het begin van de registratie 47 jaar geleden. Dit is een symptoom van klimaatverandering dat wereldwijde gevolgen zal hebben.

Het Arctische gebied bereikt jaarlijks in maart zijn maximale zee-ijsbedekking, waarna een smeltseizoen van zes maanden begint. Het National Snow and Ice Data Center meldde dat de piekmeting van zaterdag 5,53 miljoen vierkante mijlen (14,33 miljoen vierkante kilometer) bedroeg, ongeveer 30.000 vierkante mijlen (80.000 vierkante kilometer) kleiner dan de laagste eerdere piek in 2017. Dit is een verschil ter grootte van Californië.

“De opwarmende temperaturen zijn de oorzaak van de afname van het ijs,” aldus ijsdatawetenschapper Walt Meier. “Zee-ijs is bijzonder gevoelig… 31 graden betekent schaatsen en 33 graden betekent zwemmen.”

Jennifer Francis, een wetenschapper van het Woodwell Climate Research Center in Cape Cod, benadrukte dat dit opnieuw een alarmbel is in de vorm van een gebroken record. “Het verdwijnen van zee-ijs is een bijzonder zorgwekkend verhaal omdat het een vroege waarschuwing is voor een verscheidenheid aan moeilijk waarneembare veranderingen,” zei Francis in een e-mail.

Wetenschappers hebben vastgesteld dat de opwarmende omstandigheden in het Arctische gebied—dat vier keer sneller opwarmt dan de rest van de wereld—de weersomstandigheden elders beïnvloeden. Druk- en temperatuurverschillen tussen het noorden en zuiden nemen af, wat de straalstroom verzwakt. Dit veroorzaakt dat weersystemen verder naar het zuiden bewegen met koude uitbraken en stormen die vaak vast komen te zitten, wat leidt tot meer regen of sneeuw, aldus het sneeuw- en ijscentrum en Francis.

Julienne Stroeve, een ijswetenschapper aan de Universiteit van Manitoba, verklaarde: “De opwarmende winteratmosfeer boven de poolcirkel beïnvloedt grootschalige weerpatronen die ook invloed hebben op degenen onder ons buiten het Arctische gebied.”

Stroeve merkte ook op dat het niet alleen gaat om de verminderde hoeveelheid zee-ijs; het overgebleven ijs is dun genoeg om deze zomer sneller te smelten. Ze waarschuwde dat een recordlaag oppervlakte in de winter niet garandeert dat er in de zomer ook een recordlaag oppervlakte is.

Wetenschappers hebben aangegeven dat het smelten van het Arctische zee-ijs—vooral in de zomer—de populatie van ijsberen kleiner, zwakker en hongeriger maakt, omdat ze afhankelijk zijn van het zee-ijs om op te jagen. Bovendien is winterzee-ijs van cruciaal belang voor de visserij en zeehondenwelpen, aldus Meier.

Het grootste jaar voor Arctisch zee-ijs sinds de registratie begon was 1979, met 6,42 miljoen vierkante mijlen (16,64 miljoen vierkante kilometer). Sinds de start van de satellietwaarnemingen is de winterpiek van het Arctische zee-ijs met een oppervlakte ter grootte van Pakistan afgenomen.

Wanneer het winterzeei goed presteert, kan het meer dan de helft van de weg naar de evenaar uitstrekken en zelfs Japan, China en de Golf van St. Lawrence in Canada bereiken, aldus Meier. Hij voegde eraan toe dat de omvang van het zee-ijs in alle vier de seizoenen afneemt, maar dat de zomer het belangrijkst is voor de algehele gezondheid van het Arctische ijs.

De vijf laagste hoeveelheden voor de winterpiek van het Arctische zee-ijs zijn sinds 2015 geregistreerd. Eerder deze maand kwam Antarctica dicht bij het breken van een record voor het laagste zee-ijs—dit is het moment van het jaar waarop de regio zijn minimum bereikt—en eindigde het met het op een na laagste niveau ooit.

Er is over het algemeen meer zee-ijs in Antarctica en de twee polen hebben een iets andere timing, maar in februari bereikte het wereldwijde zee-ijs—de combinatie van Arctisch en Antarctica—een recordlaagte, aldus Meier.