De wereld kan de doodsbedreiging van Trump aan het volk van Gaza niet negeren
OPINIE
De wereld kan de doodsbedreiging van Trump aan het volk van Gaza niet negeren. Dit is niet zomaar een “waarschuwing”, noch een “controversiële” uitspraak van de Amerikaanse president. De woorden van de president van de Verenigde Staten, Donald Trump, zijn geen uitspraken van een verknipte oorlogheer, maar van de meest machtige man ter wereld. Iemand die met een handtekening, een toespraak of een enkele zin het lot van hele naties kan bepalen. En toch, met al deze macht, zijn zijn woorden aan het volk van Gaza geen boodschap van vrede of diplomatie, maar van de dood.
Ik lees deze woorden en ik voel me ziek. Want ik weet precies tegen wie hij spreekt. Hij spreekt tot mijn familie. Tot mijn ouders, die familieleden en hun huis hebben verloren. Tot mijn broers en zussen, die geen plek meer hebben om naar terug te keren. Tot de hongerige kinderen in Gaza, die niets anders hebben gedaan dan geboren te worden in een wereld die hen als onwaardig beschouwt. Tot de rouwende moeders die hun kinderen hebben begraven. Tot de vaders die niets kunnen doen dan hun baby’s in hun armen zien sterven. Tot de mensen die alles hebben verloren en toch nog meer moeten doorstaan.
Trump spreekt van een “mooie toekomst” voor het volk van Gaza. Maar er is geen toekomst meer waar huizen zijn verdwenen, waar hele families zijn uitgewist, waar kinderen zijn gemasseerd.
Ik lees deze woorden en ik vraag: In wat voor wereld leven we?
Een wereld waarin de leider van de zogenaamde “vrije wereld” een doodvonnis kan uitspreken voor een hele bevolking – twee miljoen mensen, de meesten van hen zijn ontheemd, hongerig en hangen nauwelijks aan het leven. Een wereld waarin een man die het machtigste leger ter wereld aanvoert, in zijn kantoor kan zitten, geïsoleerd van de kreten, het bloed, de ondraaglijke geur van de dood, en kan verklaren dat als het volk van Gaza niet aan zijn eis voldoet – als ze niet op de een of andere manier magisch de gijzelaars vinden en bevrijden waar ze geen controle over hebben – dan zijn ze gewoon “dood”. Een wereld waarin overlevenden van genocide een ultimatum voor massale dood krijgen van een man die beweert voor vrede te staan.
Dit is niet alleen absurd. Het is kwaad.
Trump’s woorden zijn crimineel. Ze zijn een directe goedkeuring van genocide. Het volk van Gaza is niet verantwoordelijk voor wat er gebeurt. Zij houden geen gijzelaars vast. Zij zijn de gijzelaars – gevangen door een Israëlische oorlogsmachine die hen alles heeft ontnomen. Gijzelaars van een wrede belegering die hen heeft verhongerd, gebombardeerd, ontheemd en hen geen plek heeft gelaten om naartoe te gaan.
En nu zijn ze gijzelaars van de machtigste man op aarde, die hen bedreigt met meer lijden, meer dood, tenzij ze voldoen aan een eis die ze niet kunnen vervullen.
Het meest cynische is dat Trump weet dat zijn woorden niet met enige significante tegenstand zullen worden ontvangen. Wie in het Amerikaanse politieke establishment zal hem verantwoordelijk houden voor het dreigen met genocide? De Democratische Partij, die de genocidale oorlog van Israël op Gaza mogelijk heeft gemaakt? Het Congres, dat overwegend steun verleent aan de militaire hulp aan Israël zonder enige voorwaarden? De mainstream media, die systematisch het lijden van de Palestijnen hebben gewist? Er is geen politieke prijs voor Trump om dergelijke uitspraken te doen. Sterker nog, ze versterken zijn positie.
Dit is de wereld waarin we leven. Een wereld waarin Palestijnse levens zo wegwerpbaar zijn dat de president van de Verenigde Staten massale dood kan bedreigen zonder angst voor gevolgen.
Ik schrijf dit omdat ik weiger te accepteren dat dit slechts een andere schokkende uitspraak van Trump is die mensen afdoen met een lach, die de media omvormen tot een spektakel, die de wereld vergeet. Ik schrijf dit omdat Gaza geen discussiepunt is. Het is geen kop. Het is mijn thuis. Mijn familie. Mijn geschiedenis. Mijn hart. Mijn alles.
En ik weiger te accepteren dat de president van de Verenigde Staten doodsbedreigingen kan uiten aan mijn volk zonder gevolgen.
Het volk van Gaza controleert zijn eigen lot niet. Ze hebben die luxe nooit gehad. Hun lot is altijd gedicteerd door de bommen die op hen vallen, door de belegering die hen verhongert, door de regeringen die hen in de steek laten. En nu wordt hun lot bepaald door een man in Washington, DC, die geen enkel probleem ziet in het bedreigen van de vernietiging van een hele bevolking.
Dus ik vraag opnieuw: In wat voor wereld leven we?
En hoe lang zullen we toestaan dat het zo blijft?
