Milieuonderzoekers benadrukken de rol van verf in microplasticsvervuiling

Microplastics en Verf: Een Onopgemerkte Bron van Milieuvervuiling

Plastic afval wordt erkend als een belangrijke oorzaak van milieuschade, met producten zoals waterflessen, plastic tasjes en kledingvezels die als grote bijdragers aan plasticvervuiling worden aangemerkt. Onderzoek door milieuwetenschappers van de Universiteit van Toronto toont echter aan dat een andere bron meer aandacht verdient: verf.

In een studie gepubliceerd in het tijdschrift Environmental Toxicology & Chemistry, laten onderzoekers van de faculteit Kunst en Wetenschappen, afdeling ecologie en evolutionaire biologie, zien hoe verf ernstig onderbelicht is als het gaat om onderzoek naar microplastics. Microplastics, gedefinieerd als plastic deeltjes kleiner dan vijf millimeter, accumuleren in lucht, water, voedsel en zelfs in ons lichaam in de loop van de tijd. Ze hebben schadelijke effecten aangetoond op zowel het zeeleven als de menselijke gezondheid.

De onderzoekers wijzen erop dat verf ernstig wordt onderschat als een microplasticvervuiler omdat het moeilijk te identificeren kan zijn. “Vaak verschijnt verf als ‘anthropogene onbekenden’ bij het karakteriseren van microplastics,” zegt Zoie Diana, postdoctoraal onderzoeker en mede-auteur van de studie. “Onderzoekers vragen zich af wat zulke deeltjes zijn en hypotheseren, op basis van computermodellering, dat verf verantwoordelijk zou kunnen zijn voor een groot deel van hen.”

Om dit verder te onderzoeken, hebben de onderzoekers bestaande literatuur geanalyseerd om de oorsprong van verfvervuiling te bepalen. Ze ontdekten dat er in 2019 ongeveer 800 studies over microplastics waren gepubliceerd, maar slechts 53 zich richtten op verf, wat een aanzienlijke onderzoeksleemte oplevert. Hoewel verf traditioneel wordt beschouwd als een soort plastic, bestaat gemiddeld 37% ervan uit synthetische harsen die pigmenten aan elkaar binden.

Om de leemte in het onderzoek te helpen vullen, is Diana bezig met het creëren van een spectrale bibliotheek, een techniek om de moleculaire structuur van onbekende fragmenten te identificeren. Ze merkt op dat er veel maatregelen worden genomen om microplasticvervuiling te verminderen, zoals regentuinen die vervuild regenwater absorberen.

“Regentuinen die zijn aangelegd langs grote snelwegen in San Francisco hebben aangetoond dat ze de downstream microplasticuitstoot met 91 procent verminderen, wat een zeer hoog succespercentage is,” zegt ze. “Je kunt ook een filter in je wasmachine installeren dat microvezels opvangt voordat ze naar de afvalwaterzuiveringsinstallatie worden geleid.”

Wat verf betreft, zijn er enkele bestaande maatregelen, zoals speciale stofzuigers die kunnen voorkomen dat verfuitstoot in het milieu lekt tijdens de bouw. Diana benadrukt dat het van vitaal belang is om meer maatregelen te bedenken en in te zetten om vervuiling door verf te verminderen, gezien de alomtegenwoordige aard van verf.

“Er is verf van boten. Er is ook verf op gebouwen en op onze wegen. Zodra je door de stad loopt, begin je het overal om je heen te zien,” zegt ze. Ook is ze optimistisch dat er in de nabije toekomst een wereldwijde plastictreaty zal worden ondertekend. “Dat is iets dat in de maak is, en ik ben benieuwd waar het op uitkomt – vooral om microplastics te verminderen, die, zoals we hebben gezien, overal worden aangetroffen.”