Israëlische tanks Betreden Jenin: Palestijnen Bereiden Zich Voor op Langdurige Invasie

Nieuws | Israël-Palestina Conflict

Als Israëlische tanks Jenin binnenrijden, bereiden Palestijnen zich voor op een langdurige invasie. De bewoners van Jenin staan voor een onzekere toekomst terwijl de militaire aanvallen toenemen, waardoor gezinnen gedwongen worden hun huizen te verlaten.

Israëlische tanks zijn voor het eerst sinds 2002 Jenin in de bezette Westelijke Jordaanoever binnengekomen. Een menigte mensen verzamelde zich om te kijken naar twee enorme gepantserde bulldozers die de asfalt van de grond rukten om een pad vrij te maken voor drie Israëlische tanks. “Dit is de eerste keer dat ik een tank met mijn eigen ogen zie,” zei een jonge man, zijn stem een mengeling van ontzag en ongeloof, terwijl de zon onderging bij een van de ingangen van het kamp op zondag.

Voor hem rammelden de bulldozers verder en vernietigden ze meer van de weg onder hen. Het vluchtelingenkamp, dat bijna leeg was na weken van onophoudelijke aanvallen, bereidde zich voor op weer een militaire inval. Ahmed, geboren in Jenin in 2003 tijdens de tweede Intifada, had eerder militaire invallen meegemaakt. Maar Israëlische tanks waren sinds 2002 niet meer op de straten van Jenin gezien, toen die opstand begon, en het lijkt erop dat de Israëli’s van plan zijn om te blijven.

Ahmed stond tussen een groep jonge mannen en jongens op de Haifa-straat, dicht bij een van de ingangen van het kamp. “Het zal niet gemakkelijk voor hen zijn om te blijven,” mompelde hij, terwijl de zware machines hun werk voortzetten. Meer dan een uur lang observeerden journalisten, lokale bewoners en een nabijgelegen Israëlisch militair jeep in stilte terwijl de bulldozers het rondpunt op de Haifa-straat afbraken. Toen, terwijl de laatste stukken puin opzij werden geschoven, rommelden de motoren van de Merkava-tanks en begonnen de gepantserde voertuigen hun opmars naar de stad.

Een jonge man die dichtbij stond, schudde zijn hoofd toen hem werd gevraagd of hij onmiddellijke weerstand verwachtte. “Ik denk het niet. Er is niemand meer in het kamp, zelfs de strijders zijn weg.”

Toch, terwijl de tanks verder oprukten naar het vluchtelingenkamp, ontvouwde zich een vertrouwd tafereel. Groepen Palestijnse jongeren en kinderen, gewapend met niets dan stenen, gooiden deze naar de naderende tanks. In reactie richtte de operator van een van de tanks zijn kanon en toren rechtstreeks op de menigte van journalisten en toeschouwers. Enkele momenten later vulde de lucht zich met traangas, waardoor de jonge mannen en kinderen die zich hadden verzameld, werden verspreid.

Israël heeft sinds 2022 bijna dagelijks invallen uitgevoerd in de bezette Westelijke Jordaanoever; het verklaarde doel is het verzwakken van gewapende Palestijnse verzetsgroepen die daar actief zijn. Sinds de oorlog in Gaza begon in oktober 2023, heeft Israël het dodelijke geweld dat het in de Westelijke Jordaanoever gebruikt, verhoogd, met gebruik van helikopters, drones en nu tanks.

Deze laatste intensivering van het geweld in Jenin begon op 21 januari, maar de Israëlische strijdkrachten hebben ook elders aangevallen, waaronder in Qabatiya en Tulkarem. Op zondag zei de Israëlische minister van Defensie, Israel Katz, dat hij het leger had opgedragen “zich voor te bereiden op een langdurig verblijf in de opgeruimde kampen voor de komende jaren, om te voorkomen dat bewoners zouden terugkeren en om te stoppen dat terrorisme weer opbloeit.”

Tussen degenen die de tanks het kamp in zagen verdwijnen, was een jonge man die enkele weken eerder was ontheemd. Hij stond in stilte, zijn gezicht gespannen van onzekerheid. “We weten weer niet wat er gaat gebeuren,” zei hij. “Ik heb voorlopig een huis om in te blijven, maar veel mensen hebben vanavond nergens om te slapen.”

Volgens de Verenigde Naties is meer dan 40.000 Palestijnen gedwongen uit hun huizen in de Westelijke Jordaanoever. De blokkade van het kamp in Jenin volgde op weken van belegering, waarbij aanvankelijk de Palestijnse autoriteitsstrijdkrachten en daarna het Israëlische leger strenge beperkingen op de beweging oplegden, wat leidde tot het afsluiten van water en elektriciteit voor het kamp.

Veel gezinnen moesten plotseling vluchten en lieten hun bezittingen achter, waaronder een groep vrouwen die zich een weg baande door de verwoeste, met modder gevulde straten van Jenin. Verzameld bij een van de ingangen van het kamp, waren ze van plan om terug te keren naar hun huizen en enkele van de dingen te pakken die ze gedwongen hadden moeten achterlaten.

Met vermoeide gezichten, modderige schoenen en omringd door de tassen die ze wilden gebruiken om hun bezittingen te verzamelen, wachtten ze om door te mogen. Maar ze hadden geen succes. De Israëlische soldaten die hen hadden gedwongen hun huizen te verlaten, blokkeerden hen bij de controleposten die ze hadden opgezet met het puin dat ze hadden gecreëerd door de straten van het kamp te vernietigen.

“De officier vertelde ons gisteren dat we vandaag terug konden komen, maar nu weigert hij ons binnen te laten,” zei een van de vrouwen, frustratie was duidelijk in haar stem. De vrouwen wilden niet opgeven en een andere toegangsweg proberen, kleinend door het puin en de verwoesting die de smalle, modderige straten vulden. Ze werden echter gewaarschuwd om het niet opnieuw te proberen, met één ominous woord: “Snipers!”

Halima Zawahidi moest haar huis verlaten vanwege de Israëlische inval in Jenin. “We komen op een dag terug,” zei ze, haar glimlach in contrast met haar vermoeide ogen en haar langzame, schuifelende gang veroorzaakt door haar longkanker.

Halima werd geboren in het Jenin-vluchtelingenkamp en heeft haar hele leven daar gewoond, maar ze werd op 22 januari door Israëlische soldaten uit haar huis gezet. Ze vluchtte voor het geweld, met niets meer dan de kleren op haar rug. De 63-jarige kan zich nog goed herinneren dat er vliegtuigen boven hen vlogen terwijl het geluid van schoten de lucht vulde, met kogels die boven hun hoofden vlogen.

Israëlische strijdkrachten doodden die dag 10 mensen, wat de toon zette voor de weken die zouden volgen. Nu zitten Halima, haar broers, zussen en neven – in totaal acht mensen – allemaal samengepakt in één kamer in een opleidingscentrum voor doven, dat een schuilplaats is geworden voor ongeveer 16 gezinnen die met geweld uit het vluchtelingenkamp zijn verdreven.

Andere gezinnen zijn gedwongen om zich over de stad Jenin te verspreiden, verblijvend bij familie of in welke andere ruimtes ze ook maar hebben kunnen vinden. Maar, zei Halima, dit is de grootste en meest wrede Israëlische aanval die ze heeft meegemaakt op een kamp dat in de afgelopen decennia meer dan genoeg Israëlische invallen heeft gezien. De Israëli’s zullen blijven, voegde ze eraan toe, omdat ze gelooft dat ze iedereen die in het kamp woont, willen verdrijven, zoals blijkt uit alle vernietiging.

Halima hoopt dat haar huis nog gedeeltelijk staat; de ramen en deuren zijn eruit geblazen en verschillende muren zijn ernstig beschadigd of ingestort. Naast de reguliere Israëlische invallen die de bewoners van het vluchtelingenkamp jarenlang hebben ondergaan, “waren we 45 dagen onder belegering,” zei Halima. “Er was geen elektriciteit, geen water, geen wegen, schieten. We leefden in het donker in het kamp,” voegde ze eraan toe, verwijzend naar een inval door de strijdkrachten van de Palestijnse Autoriteit die de Palestijnen in het kamp belegerden voordat de Israëlische invasie begon.

Halima heeft geen idee wanneer ze naar huis kan terugkeren, net zoals de andere ontheemden in Jenin. Israël blijft wat eerder als rode lijnen zou zijn beschouwd, schenden, maar met weinig vangrails en een Amerikaanse regering die lijkt te zijn die zijn acties actief steunt, ondervindt het weinig onmiddellijke gevolgen.

Veel waarnemers geloven dat het uiteindelijke doel van Israël is om de Westelijke Jordaanoever van zijn Palestijnse bevolking te ontvolken, maar in Gaza, waar Israël de volle kracht van zijn leger 15 maanden heeft losgelaten, is een vergelijkbaar doel tot nu toe mislukt. Maar zelfs zonder een strategie heeft de militaire kracht van Israël gericht op de mensen van Jenin het leven van duizenden op zijn kop gezet, zonder uitzicht op een einde.

“Wat gaan ze doen?” vroeg een bewoner, Jameela. “Het hele kamp vernietigen? Willen ze een gat in de grond maken en ons daar in stoppen?”