Hoe Sudan en Palestina de Super Bowl Bereikten
Hoe Soedan en Palestina de Super Bowl bereikten
De Soedanese en Palestijnse volkeren hebben duidelijk gemaakt dat zij zich niet laten onderdrukken door systematische onderdrukking. Tijdens de Super Bowl op zondagavond, te midden van de spectaculaire halftime show, hees een artiest de vlaggen van Soedan en Palestina. In een evenement dat zo zorgvuldig gecontroleerd is als de Super Bowl, was zijn onderbreking kort, snel afgehandeld door de beveiliging en niet te zien op de live-uitzending. Maar het moment zelf, hoe vluchtig ook, was diep symbolisch.
Het weerspiegelde de vastberadenheid van de Soedanese en Palestijnse mensen om door de censuur van hun verhalen, opgelegd door mainstream platforms, heen te breken en zich uit te spreken. Het was wederom een voorbeeld van hoe zij, wanneer zij worden geconfronteerd met systematische onderdrukking, vindingrijk manieren hebben gevonden om hun stemmen te laten horen.
In feite hebben de Soedanese en Palestijnse mensen meer dan een jaar lang alles op alles gezet om zich uit te spreken. Ze hebben geprotesteerd, georganiseerd en hun leven op het spel gezet om aandacht te vragen voor hun strijd. Maar de wereld weigerde te luisteren.
Dit was niet de eerste keer dat de Super Bowl diende als achtergrond voor de uitwissing van hun lijden. Vorig jaar, terwijl miljoenen Amerikanen naar de wedstrijd keken, voerde Israël een bloedbad uit, waarbij in enkele uren tijd minstens 67 Palestijnen in Rafah omkwamen – een gebied dat door het Israëlische leger was aangewezen als een “veilige zone” waar 1,4 miljoen Palestijnen schuilhielden. De timing was geen toeval. Israël wist dat de Amerikaanse media te afgeleid zouden zijn om aandacht te besteden en te compliceerd om zich te bekommeren.
Veel van ons als activisten wisten dat we manieren moesten vinden om de afleiding tegen te gaan. In samenwerking met Know Collective heb ik een ander soort Super Bowl-reclame uitgebracht – niet eentje voor chips of auto’s, maar eentje die mensen herinnerde aan de misdaden die onze regering actief mogelijk maakte in Gaza. De advertentie, die breed werd gedeeld op sociale media, had een eenvoudige maar dringende boodschap: Amerika wordt afgeleid. Terwijl wij vermaakt worden, worden kinderen afgeslacht met onze belastinggeld. Terwijl wij juichen voor teams, levert onze regering de wapens die Palestijnse huizen in massagraven veranderen.
De Romeinen noemden het “brood en spelen” – houd de massa gevoed en vermaakt en zij zullen zich niet verzetten tegen onderdrukking, of het zelfs opmerken. De Super Bowl is het grootste circus van modern Amerika, een zorgvuldig vervaardigde afleiding van de wreedheden die onze natie financiert.
Maar er zijn momenten zoals de protestactie van zondagavond die aantonen dat niet iedereen bereid is om afgeleid te worden. Er zijn ook momenten zoals het protest op 15 januari 2024, toen meer dan 400.000 mensen zich verzamelden in Washington, DC, om een einde te eisen aan de Amerikaanse compliciteit in Israël’s genocide op Palestijnen – een ongekend voorbeeld van massamobilisatie. Het was een protest dat veel historische demonstraties in de hoofdstad in de schaduw stelde – en toch dekte de media het nauwelijks. Als 400.000 mensen zich voor een andere zaak hadden verzameld, zou het de avondnieuws hebben gehaald, sociale media hebben gedomineerd en de krantenkoppen de volgende ochtend hebben gevuld. Maar voor Palestina, stilte.
Dit was geen vergetelheid. Het was een opzettelijke poging om de stemmen die vragen om Palestijnse bevrijding te onderdrukken.
Palestijnen hebben altijd moeten vechten voor zichtbaarheid. Wanneer hun stemmen worden geblokkeerd van mainstream platforms, hebben ze sociale media gebruikt. Wanneer hun protesten werden genegeerd, hebben ze grotere georganiseerd. Wanneer ze werden gewist, hebben ze zichzelf onmogelijk te vergeten gemaakt.
Soedan heeft een vergelijkbaar verhaal, maar het heeft zijn eigen unieke overwegingen. Als Palestina opzettelijk gecensureerd wordt, wordt Soedan bijna volledig genegeerd. Het Soedanese volk is verwoest door een oorlog die hun land heeft vernietigd. Bijna elke oorlogsmisdaad die je je kunt voorstellen, is gepleegd tegen het Soedanese volk. De schaal van het lijden is schokkend: Tienduizenden burgers zijn gedood, meer dan acht miljoen mensen zijn gedwongen ontheemd, hele dorpen zijn tot de grond toe afgebrand en hongersnood dreigt. En toch blijft Soedan nauwelijks een voetnoot in de westerse media.
Soedanese activisten hebben gereageerd met de hashtag #EyesOnSudan, een wanhopige oproep aan de wereld om aandacht te schenken. Maar hun kreten, net als die van Palestijnen, worden beantwoord met oorverdovende stilte.
De onderdrukking van het verhaal van Soedan is een gevolg van een mediasysteem dat alleen conflicten prioriteit geeft die politieke belangen dienen. Soedan past, in tegenstelling tot Oekraïne of Israël, niet netjes in een westers buitenlands beleid. Er is geen prikkel voor dekking. Geen oproep van politici. Geen vloedgolf van hulp. Alleen miljoenen mensen die lijden. Het media-zwijgen over Soedan is niet alleen verwaarlozing; het is compliciteit in de uitwissing van een heel volk.
En dus was wat er gebeurde tijdens de Super Bowl voor Soedan en Palestina niet alleen een daad van verzet. Het was onderdeel van een lange traditie van mensen die door de stilte moesten breken wanneer alle officiële kanalen hen in de steek lieten. Het was een herinnering dat, ongeacht hoezeer de mainstream probeert het lijden van Soedan en Palestina te wissen, de waarheid zich uiteindelijk zal doen gelden.
Het breekt door in de straten, waar honderdduizenden mensen blijven marcheren voor Palestina ondanks arrestaties, zwarte lijsten en gewelddadige onderdrukking. Het breekt door in Soedanese en Palestijnse gemeenschappen, waar activisten hun leven riskeren om de aandacht van de wereld te trekken. Het breekt door in de digitale sfeer, waar onafhankelijke journalisten en grassrootsbewegingen de corporatieve media voor zijn in het vertellen van het echte verhaal.
En gisteravond brak het door op het podium van een van de meest bekeken evenementen ter wereld.
