Studie van Arctische hotspots onthult gebieden met klimaatstress in Noord-Alaska en Siberië
Nieuwe Studie Toont Klimaatstress in het Arctische Gebied
Volgens nieuw onderzoek hebben ecologische waarschuwingen de afgelopen 40 jaar in het Arctische gebied geknipperd, met name in Siberië, het Canadese Northwest Territories en Alaska. Een analyse van de snel opwarmende Arctisch-boreale regio, gepubliceerd in Geophysical Research Letters, biedt een gedetailleerd beeld van ecosystemen die te maken hebben met enkele van de snelste en meest extreme klimaatveranderingen op aarde.
Veel van de meest klimaatgestresseerde gebieden bevatten permafrost, of grond die het hele jaar door bevroren blijft, en hebben de afgelopen decennia zowel ernstige opwarming als uitdroging ervaren. Om deze “hotspots” te identificeren, heeft een team van onderzoekers van het Woodwell Climate Research Center, de Universiteit van Oslo, de Universiteit van Montana, de Environmental Systems Research Institute (Esri) en de Universiteit van Lleida meer dan 30 jaar aan geospatiale gegevens en langetermijn temperatuurrecords gebruikt om indicatoren van ecosysteemkwetsbaarheid te beoordelen in drie categorieën: temperatuur, vochtigheid en vegetatie.
Dr. Jennifer Watts, programmadirecteur voor de Arctis bij Woodwell Climate en hoofdauteur van de studie, zei: “Klimaatopwarming heeft veel stress op ecosystemen in de hoge breedtegraden gelegd, maar de stress verschilt sterk van plaats tot plaats, en we wilden die verschillen kwantificeren.” Dit onderzoek helpt niet alleen om een nauwkeuriger beeld te krijgen van hoe de opwarming van de Arctis ecosystemen beïnvloedt, maar ook om plekken te identificeren waar we ons in de toekomst echt op moeten concentreren voor monitoring en beheer.
Het team gebruikte spatiale statistieken om “buurten” te detecteren, of regio’s met bijzonder hoge niveaus van verandering in het afgelopen decennium. Dr. Dawn Wright, hoofwetenschapper bij Esri, voegde eraan toe: “Dit is precies waarom we deze soorten spatiale statistische tools in onze technologie hebben ontwikkeld.”
De bevindingen schetsen een complex en verontrustend beeld. De grootste landopwarming tussen 1997 en 2020 vond plaats in de verre oostelijke Siberische toendra en door centraal Siberië. Ongeveer 99% van de Euraziatische toendragebied heeft aanzienlijke opwarming ervaren, in vergelijking met 72% van de Euraziatische boreale bossen. Terwijl sommige hotspots in Siberië en de Northwest Territories van Canada droger werden, detecteerde het onderzoeksteam een toename van oppervlaktewater en overstromingen in delen van Noord-Amerika, waaronder het Yukon-Kuskokwim Delta in Alaska en centraal Canada.
Tussen de 20 meest kwetsbare plaatsen die de onderzoekers identificeerden, bevatten ze allemaal permafrost. Dr. Sue Natali, leider van het Permafrost Pathways-project bij Woodwell Climate, zei: “De Arctische en boreale regio’s bestaan uit diverse ecosystemen, en deze studie onthult enkele van de complexe manieren waarop ze reageren op klimaatopwarming.” Permafrost was een gemeenschappelijke factor; de meest klimaatgestresseerde regio’s bevatten permafrost, die kwetsbaar is voor ontdooien naarmate de temperaturen stijgen. Dat is een zeer verontrustend signaal.”
Voor landbeheerders en andere besluitvormers kan lokale en regionale hotspotmapping een nuttiger monitoringtool zijn dan gemiddelden over een regio. Zoals het voorbeeld van COVID-19 trackingdata laat zien, zijn kaarten van afvalwaterdata op provincieniveau vaak betere hulpmiddelen voor besluitvorming dan nationale gemiddelden, aangezien de ziekteprevalentie en transmissie sterk kunnen variëren tussen gemeenschappen op een bepaald moment.
De significante veranderingen die het team detecteerde in de Siberische boreale bossen zouden als een wake-up call moeten dienen, zei Watts. “Deze bosrijke gebieden, die hebben geholpen koolstofdioxide op te nemen en op te slaan, vertonen nu grote klimaatstress en een toenemend risico op brand. We moeten als wereldgemeenschap samenwerken om deze belangrijke en kwetsbare boreale ecosystemen te beschermen, terwijl we ook de uitstoot van fossiele brandstoffen beperken.”
