2024: Jaar van Anti-Palestijnse Censuur en Actieve Kunstrebellie

OPINIE: 2024 was een jaar van anti-Palestijnse censuur en actieve kunstrebellie

Gedurende 12 maanden hebben kunstenaars en kunstwerkers wereldwijd solidariteit betuigd met Palestina en zich verzet tegen onderdrukking. Pro-Palestijnse demonstranten beklommen het dak van de ingang van het Brooklyn Museum tijdens een protest, te midden van het voortdurende conflict tussen Israël en de Palestijnse islamistische groep Hamas in Gaza, op 31 mei 2024.

Voor kunstenaars is het moeilijk om terug te kijken op het afgelopen jaar zonder te denken aan de genocide van Israël in Gaza, die volgens officiële cijfers meer dan 45.000 Palestijnen het leven heeft gekost, of zelfs meer dan 220.000 volgens realistische schattingen.

Kunst is iets om van te genieten, het verrijkt elk aspect van ons leven, onze identiteit en cultuur, maar het is ook essentieel in de strijd. Kunst is krachtig; het stelt ons in staat om emoties en verhalen te delen met mensen over de hele wereld, zelfs als we geen gemeenschappelijke taal delen. Israël weet dit, en daarom richt het zich op iedereen met een talent en passie om boodschappen over de verschrikkelijke realiteit in Gaza te communiceren.

Israël lijkt deze tactiek te hanteren in een bredere strategie van etnische zuivering om Palestijnen te elimineren die niet alleen hun eigen volk inspireren, maar ook iedereen die vecht tegen onrecht.

Schilderen, illustreren, poëzie, fotografie, schrijven, ontwerpen… zo veel getalenteerde Palestijnen zijn al omgekomen. Het is onze plicht om ervoor te zorgen dat ze niet vergeten worden. Ze zijn geen nummers, en hun werk moet altijd herinnerd worden.

We moeten het verhaal vertellen van Heba Zagout, de 39-jarige schilderes, dichteres en romanschrijver, die samen met twee van haar kinderen omkwam bij een Israëlische luchtaanval. Haar rijke schilderijen van Palestijnse vrouwen en de heilige plaatsen van Jeruzalem waren haar manier om te spreken met de “buitenwereld”.

We moeten de naam noemen van de gerenommeerde schilder en kunsteducator, Fathi Ghaben, wiens prachtige werken die de Palestijnse weerstand vastlegden door iedereen gezien moeten worden.

We moeten de woorden onderwijzen van Refaat Alareer, een van de meest briljante schrijvers en docenten van Gaza, die lesgaf aan de Islamitische Universiteit van Gaza.

We moeten het hebben over de schoonheid in de kunst van Mahasen al-Khatib, die werd gedood door een Israëlische luchtaanval op het Jabalia-vluchtelingenkamp. In haar laatste illustratie eerde ze de 19-jarige Shaban al-Dalou, die levend verbrandde bij de Israëlische aanval op het Al-Aqsa ziekenhuiscomplex.

We moeten ook de wereld herinneren aan schrijver Yousef Dawwas, romanschrijver Noor al-din Hajjaj, dichter Muhamed Ahmed, ontwerper Walaa al-Faranji, en fotograaf Majd Arandas.

Echter, ervoor zorgen dat hun verhalen en werken niet worden gewist, betekent ook dat we actie moeten ondernemen, waar we ons ook bevinden. Het eren van deze martelaren en het vieren van hun kunst vereist dat we verder gaan dan alleen woorden.

Sommigen in de kunstwereld weten dit al. Ze hebben zich aangesloten bij de weerstand binnen kunstruimtes en ervoor gezorgd dat de misdaden van Israël op hun platforms worden aangeklaagd. Gedurende het afgelopen jaar zijn er talloze daden van solidariteit en moed geweest.

In maart keerde de Egyptische visuele kunstenaar Mohamed Abla zijn Goetheprijs terug, die hem was toegekend voor zijn uitzonderlijke artistieke prestaties door het Goethe-Institut in Duitsland, uit protest tegen de medeplichtigheid van de Duitse regering aan de Israëlische genocide.

Voor de opening van de Biënnale van Venetië in april, ondertekenden meer dan 24.000 kunstenaars van over de hele wereld – inclusief eerdere deelnemers aan de Biënnale en prestigieuze prijswinnaars – een open brief waarin ze de organisatoren oproepen om Israël uit het evenement te sluiten. Een Israëlische kunstenaar besloot uiteindelijk haar tentoonstelling niet te openen.

Ondanks deze daden van solidariteit is de wrede censuur, uitsluiting, repressie en heksenjacht op kunst gerelateerd aan Palestina niet verminderd in het afgelopen jaar.

De Palestijnse bevolking wordt geconfronteerd met uitroeiing en onze verantwoordelijkheid ten opzichte van hen is om ervoor te zorgen dat onze regeringen, instellingen en industrie niet met rust worden gelaten totdat ze hun banden met Israël verbreken, degenen die kritiek uiten op de misdaden van Israël het zwijgen opleggen, en zich inzetten voor de bevrijding van Palestina.

Ik roep iedereen in de kunstwereld op om de woorden van de Amerikaanse auteur James Baldwin te herinneren: “De precieze rol van de kunstenaar is om die duisternis te verlichten, wegen te banen door dat uitgestrekte bos, zodat we in al ons doen het doel ervan niet uit het oog verliezen, dat immers is om de wereld een meer menselijke woonplaats te maken.”

Een gelukkig nieuw jaar is alleen mogelijk als de Palestijnen en alle anderen die onderdrukking ondergaan, vrij zijn.