Zeebodems Kunnen Theorie Ondersteunen dat Komeetinslag de Jongere Dryas Afkoeling Veroorzaakte

Analyse van oceaansedimenten onthult geochemische aanwijzingen die wijzen op de mogelijkheid dat een ontmoeting met een uiteenvallende komeet 12.800 jaar geleden op het noordelijk halfrond een snelle afkoeling van de lucht en oceaan van de aarde heeft veroorzaakt. Christopher Moore van de Universiteit van South Carolina, VS, en zijn collega’s presenteren deze bevindingen in het tijdschrift PLOS One op 6 augustus 2025.

Tijdens de abrupte afkoeling—de Younger Dryas gebeurtenis—daalden de temperaturen met ongeveer 10 graden Celsius in een jaar of minder, met koelere temperaturen die ongeveer 1.200 jaar aanhielden. Veel onderzoekers geloven dat er geen komeet bij betrokken was en dat smeltwater van gletsjers leidde tot verfrissing van de Atlantische Oceaan, wat de stromingen die warm, tropisch water naar het noorden transporteren, aanzienlijk verzwakte.

In tegenstelling tot deze opvatting stelt de Younger Dryas Impact Hypothese dat de aarde door puin van een uiteenvallende komeet is gegaan, met talrijke inslagen en schokgolven die ijskappen destabiliseerden en enorme smeltwatervloed veroorzaakten die belangrijke oceaanstromen stopzetten. Echter, de impacthypothese heeft minder ondersteuning gekregen, omdat er geen bewijs uit oceaansedimenten beschikbaar was. Om deze leemte te dichten, analyseerden Moore en zijn collega’s de geochemie van vier zeebodemkernen uit Baffin Bay, nabij Groenland. Radiokoolstofdatering suggereert dat de kernen sedimenten bevatten die zijn afgezet toen de Younger Dryas gebeurtenis begon.

Om deze te bestuderen, gebruikten de onderzoekers verschillende technieken, waaronder elektronenmicroscopie, inductief gekoppelde plasma tijd-van-vlucht massaspectrometrie, energie-dispersieve spectroscopie en laserablatieve inductief gekoppelde plasma massaspectrometrie.

De analyse detecteerde metalen puin waarvan de geochemie consistent is met komeetstof. Deze bevindingen kwamen voor naast microscopische bolvormige deeltjes waarvan de samenstelling wijst op een voornamelijk aardse oorsprong, met enkele materialen die als buitenaards worden beschouwd—wat suggereert dat deze microsferules gevormd zouden kunnen zijn toen fragmenten van de komeet explodeerden net boven of bij de impact op de grond, waardoor materialen samensmolten. De analyse onthulde ook nog kleinere nanodeeltjes met hoge niveaus van platina, iridium, nikkel en kobalt, wat tekenen van buitenaardse oorsprong kan zijn.

Samen wijzen deze bevindingen op een geochemische anomalie die zich voordeed rond de tijd dat de Younger Dryas gebeurtenis begon. Echter, ze bieden geen direct bewijs ter ondersteuning van de impacthypothese. Meer onderzoek is nodig om te bevestigen of de bevindingen inderdaad bewijs zijn van een impact en om een duidelijke link te leggen tussen een inslag en klimaatafkoeling.

Dr. Christopher R. Moore voegt toe: “Onze identificatie van een Younger Dryas impactlaag in diepe mariene sedimenten benadrukt het potentieel van oceaanrecords om ons begrip van dit evenement en de klimatologische impact ervan te verbreden.” Dr. Mohammed Baalousha zegt: “Het is geweldig om onze unieke nano-analytische tools toe te passen in een nieuw onderzoeksgebied, namelijk de analyse van nanodeeltjes die zijn gegenereerd of getransporteerd naar de Baffin Bay kernlocatie tijdens de Younger Dryas. We zijn altijd blij om onze tools in te zetten ter ondersteuning van onze collega’s en nieuwe gebieden te verkennen.”

Dr. Vladimir Tselmovich voegt toe: “Botsingen van de aarde met kometen leidden tot catastrofes die klimaatverandering en de ondergang van beschavingen veroorzaakten. Een van deze gebeurtenissen was een catastrofe die ongeveer 12.800 jaar geleden plaatsvond. Na gedetailleerd onderzoek naar de microscopische sporen van deze ramp in Baffin Bay, konden we meerdere sporen van kometair materiaal vinden, die werden geïdentificeerd op basis van de morfologie en samenstelling van de gevonden micropartikels.” Hij vervolgt: “De hoeveelheid komeetstof in de atmosfeer was voldoende om een kortdurende ‘impactwinter’ te veroorzaken, gevolgd door een periode van afkoeling van 1.400 jaar. De verkregen resultaten bevestigen de hypothese dat de aarde ongeveer 12.800 jaar geleden met een grote komeet is gebotst.”