Verborgen lekkages in de Arctic: Natuurlijke olie- en gasafscheiding ontdekt voor de noordoostkust van Groenland

Onderzoek naar natuurlijke koolwaterstofafvoer in Noordoost-Groenland

Een omvangrijke studie uitgevoerd door een internationaal team van wetenschappers, onder leiding van Christoph Böttner van de Universiteit van Aarhus, toont duidelijke aanwijzingen voor uitgebreide natuurlijke koolwaterstofafvoer langs de kust van Noordoost-Groenland—een van de minst onderzochte continentale marges op aarde.

De nieuwe ontdekkingen van wijdverspreide natuurlijke afvoer en gashydraten in Noordoost-Groenland vertegenwoordigen een belangrijke vooruitgang in ons begrip van natuurlijke afvoer in het Arctische gebied. Dit is van groot belang gezien de snel veranderende klimaatveranderingen in het Arctis en Antarctica.

“We bieden nu een gedetailleerd beeld van de migratie van olie en gas van diep onder de zeebodem in Noordoost-Groenland en hun afgifte in de oceaan,” zegt Böttner, assistent-professor in mariene seismische sedimentologie en hoofdauteur van de studie, die het onderzoek uitvoerde tijdens zijn Marie Skłodowska-Curie-beurs aan de Universiteit van Aarhus.

Waardevolle gegevens over gasmigratie

De studie combineert nieuwe academische veldonderzoeken in de wateren voor de kust van Noordoost-Groenland met geowetenschappelijke gegevens van eerdere industrie-expedities. Dit heeft het mogelijk gemaakt om de migratie van gassen van de bron tot waar ze de zee binnenkomen in detail vast te leggen.

“De overvloed aan gegevens heeft ons nieuwe inzichten gegeven in hoe natuurlijke methaanemissies bijdragen aan de koolstofcyclus in het Arctis. Dit betekent dat we nu betere middelen hebben om het verschil te onderscheiden tussen de afvoer die al duizenden jaren plaatsvindt en de potentiële verhoogde afgifte die we waarnemen als gevolg van klimaatverandering en de stijgende zeewatertemperaturen,” aldus Böttner.

Noordoost-Groenland: een belangrijke locatie voor klimaatonderzoek

De studie, gepubliceerd in Communications Earth & Environment, is een van de eerste die systematisch olie- en gasafvoer van de zeebodem voor de kust van Noordoost-Groenland in kaart brengt.

Volgens Christoph Böttner is Noordoost-Groenland een bijzonder interessante plek omdat het een van de minst onderzochte en meest ontoegankelijke gebieden op aarde is. Het is ook een grensgebied van Arctische transformatie onder de voortdurende klimaatverandering. Dit maakt het een uniek laboratorium voor het bestuderen van natuurlijke methaan- en olieafvoer en de reactie daarop op veranderingen in het milieu.

Marit-Solveig Seidenkrantz, professor aan de afdeling Geowetenschappen van de Universiteit van Aarhus en mede-auteur van de studie, voegt toe: “Noordoost-Groenland speelt een belangrijke rol in klimaatonderzoek en ons begrip van de koolstofcyclus. Olie- en gasafvoer beïnvloeden niet alleen de koolstoffluxen in de oceaan en atmosfeer, maar ook het leven in de zee—van micro-organismen tot dieren en zoogdieren die zich hebben aangepast aan het leven in de ijzige wateren.”

Klimaatverandering betekent dat het Arctis tot vier keer sneller opwarmt dan de rest van de wereld, wat het onderzoek in dit gebied urgenter maakt.

Frank Werner Jakobsen, mede-auteur van de studie en Ph.D. onderzoeker aan het Center for Ice, Cryosphere, Carbon and Climate (iC3) aan de UiT The Arctic University of Norway in Tromsø, legt uit: “We leveren het eerste bewijs voor gashydraten op het plateau. Gashydraten zijn ijsachtige structuren die ontstaan uit water en gas in de sedimenten onder lage temperaturen en hoge druk.”

“Onze studie kan helpen begrijpen of de toekomstige dooi nog meer broeikasgassen kan vrijgeven. Tegelijkertijd krijgen we nieuwe kennis over hoe gletsjers en ijs, erosie en tectoniek de zeebodem en het continentale plateau in het Arctis hebben gevormd gedurende duizenden jaren.”

Mapping voor toekomstige klimaatmodellen

De onderzoekers hebben berekend dat tussen de 677 en 1.460 miljoen metrische ton gas—gelijk aan 0,5–1,1 miljard metrische ton koolstof—in de zee is vrijgegeven sinds het vastgevroren ijs ongeveer 15.000 jaar geleden van het plateau is teruggetrokken. Dit benadrukt dat natuurlijke koolwaterstofafvoer, inclusief methaanafvoer, een doorlopend proces in het gebied is geweest gedurende duizenden jaren.

De studie suggereert ook dat in de toekomst meer gas kan worden vrijgegeven naarmate de zeewatertemperaturen stijgen. Het is belangrijk om de huidige staat van de afvoer te begrijpen om toekomstig gedrag te voorspellen, benadrukt Böttner. “Klimaatverandering verwarmt het Arctis al met een hoge snelheid, en we weten zelfs niet wat de status quo van de afvoer in veel gebieden is.”

“Onze studie sluit een belangrijke kloof met betrekking tot de natuurlijke afvoer van olie en gas, maar ook gashydraten op de ondiepe Arctische schappen. De gevolgen van de waargenomen afvoer en de implicaties ervan voor het wereldklimaat en ecosystemen zijn nog slecht begrepen.”

Böttner beveelt aan dat de bevindingen moeten worden meegenomen in de modellen die onderzoekers gebruiken om het klimaat van de toekomst te voorspellen. “Onze berekeningen en gegevenssets tonen aan dat er bronnen van broeikasgassen in het Arctis zijn die nog niet gedocumenteerd zijn. De poolgebieden transformeren snel onder klimaatverandering met sterke implicaties voor het wereldklimaat en ecosystemen, dus het is belangrijk om de natuurlijke methaanemissies te begrijpen en deze mee te nemen in onze berekeningen van de toekomstige effecten van broeikasgassen,” zegt Böttner.